Gerçeği sadece sen görebilirsin

Ben ilk başta ‘eğlencelik bir oyun’ diye oturdum başına. Ama tanık ifadelerini okumaya başladığım an ciddiyet geldi. Her karakterin bir derinliği, her cümlenin bir iması vardı. Kimin neyi neden söylediği üzerine düşünmek bile bana gerçek bir dedektif gibi hissettirdi. Sonunda doğru kişiyi bulduğumda gururdan gözlerim doldu. İyi yazılmış bir kurgu, detaylarla dolu bir deneyim ve gerçek anlamda unutulmaz bir geceydi.

Oyunun içine girmek çok kolaydı çünkü her şey o kadar profesyonelce kurgulanmıştı ki gerçek bir suç dosyası gibi hissettirdi. Belgeler, ipuçları, ses kayıtları... özellikle o dijital kanıtları bulmak için siteye girip saatlerce şifre çözmek, beni çocukken oynadığım dedektifçilik oyunlarına geri götürdü. Katili yanlış tahmin ettim ama o son sayfayı çevirdiğimde ‘Evet, bunu hak ettim’ dedim. Dolu dolu bir tecrübe yaşadım.

İtiraf edeyim: Tanıtımı gördüğümde ‘ne kadar derin olabilir ki?’ diye düşündüm. Ama ilk ifadeyi okur okumaz çenemi kapattım. Mekânlar, olay zamanları, ilişkiler öyle ince örülmüş ki her şey bir film senaryosu gibiydi. Özellikle fiziksel dosyaların detayları muazzamdı. Mektupların rengi, lekeler, not kağıtlarının kıvrımı bile dikkatimi çekti. Sonunda katili bulamadım ama oyun bana bir gerçeği gösterdi: İyi yazılmış bir hikâye, bir suçtan daha çok şey anlatır.

Uzun zamandır masa başı bir oyunla bu kadar etkilenmemiştim. Oyunu yalnız oynadım ama sanki tüm karakterler odadaydı. Onlarla konuştum, tartıştım, şüphelendim. Bir karakterin ‘sustuğu’ yerde bile ipucu vardı. Hele o dijital ses kaydını ilk açtığımda tüylerim diken diken oldu. O kadar gerçekçiydi ki durdurup tekrar dinledim. Kurgu çok güçlü, detaylara verilen önem daha da etkileyici. Beni içine çekti ve bırakmadı.

Ailecek oynadık ve cidden çok eğlendik. Babam her zaman suç dizisi izler ama bu sefer onun bile şaşırdığı bir senaryoydu. Her birimiz bir şüpheliyi savunduk, birbirimizi ikna etmeye çalıştık. Tartıştık, güldük, birbirimize ‘sen olsan ne yapardın?’ dedik. Katili annem buldu, hâlâ onu alkışlıyoruz. Sadece bir oyun değil, gerçekten hafızamızda yer eden bir deneyim oldu. Kutudan çıkan her belgeyle birlikte biz de bir adım daha içine girdik.

Zarflar elime ulaştığında ilk hissettiğim şey heyecandı. Kargo değil de bir gizli görev dosyası almış gibi hissettim. İçinden çıkan belgeleri o kadar titizlikle inceledim ki kendimi bir polis sorgusunda gibi hissettim. Notlar alarak ilerledim, fotoğrafları büyüteçle inceledim, ses kaydını beş kere dinledim. Ve tahmin ettiğim kişi suçlu çıktı! O an var ya... ‘Ben bu işi yaparım!’ dedim. Efsane bir deneyim yaşadım.

Kurgu tek kelimeyle harika. Karakterlerin cinayet için sebepleri, ifadelerindeki küçük tutarsızlıklar, zaman çizelgelerindeki ipuçları... hepsi o kadar ustaca yerleştirilmiş ki insan gerçek bir dava çözüyor gibi hissediyor. Özellikle tanıkların ifadelerini okurken empati kurup bazen sinirlendim, bazen ‘acaba bu kişi gerçekten suçlu olabilir mi?’ dedim. Gerçek mi, kurgu mu bazen farkı ayırt edemedim. İşte o noktada oyunun gücünü hissettim.

Başta yalnız oynayacaktım ama arkadaşımı aradım ve birlikte çözmeye karar verdik. O gece sabaha kadar uyumadık. Duvarlara post-it yapıştırdık, odanın ortasına pano kurduk. Kimin kimle ne bağlantısı var diye delilik seviyesinde analiz yaptık. Bazen çok güldük, bazen gerildik. En sonunda çözdük ama yorgunluktan gülemeyecek haldeydik. Oyunun içine bu kadar girilebiliyor olması tek kelimeyle inanılmazdı.

Bir oyun ancak bu kadar gerçek hissettirebilir. Delilleri incelerken bazen elim titredi çünkü bazı detaylar rahatsız edici derecede inandırıcıydı. Hele o kamera görüntüsünü izlediğimde elimde kahve vardı, yere döktüm. O kadar içine çekti ki kendimi olay mahallinde gibi hissettim. Beni en çok etkileyen şey ise şu oldu: Olay çözülse bile bazı sorular hep kafanda kalıyor. Tıpkı gerçek hayattaki gibi. Bu mükemmel bir anlatım demek.

Adım gibi gizem severim ama bu oyun başka. Bu sadece bir dedektiflik oyunu değil, bu bir ruh hâli. Kurguya, belgelere ve dijital içeriklere gösterilen özen beni büyüledi. Her şey estetik, her şey kontrollü ve ustaca yazılmış. Şüpheliler o kadar gerçekçi ki sanki onları sosyal medyada aramak istedim. Sonuna geldiğimde suçluyu bulmuştum ama oyun bitince bir boşluk hissettim. Çünkü bu sadece oynanacak bir şey değil; içine girilecek bir dünya.